جلسه هفتگی شرح نهج ­البلاغه توسط حجت الاسلام و المسلمین الماسی یکشنبه 1401/8/15 در مسجد بقیه الله اعظم دانشگاه علوم پزشکی کاشان برگزار شد.

حجت الاسلام و المسلمین الماسی در این جلسه ادامه خطبه 164 نهج ­البلاغه را تبیین و شرح نمودند:

و إنّی أنْشدک اللّه ألّا تکون إمام هذه الْأمّة الْمقْتول، فإنّه کان یقال: یقْتل فی هذه الْأمّة إمامٌ یفْتح علیْها الْقتْل و الْقتال إلى یوْم الْقیامة و یلْبس أمورها علیْها و یبثّ الْفتن فیها فلا یبْصرون الْحقّ من الْباطل یموجون فیها موْجاً و یمْرجون فیها مرْجاً.فلا تکوننّ لمرْوان سیّقةً یسوقک حیْث شاء بعْد جلال السّنّ و تقضّی الْعمر. فقال له عثْمان کلّم النّاس فی أنْ یؤجّلونی حتّى أخْرج إلیْهمْ منْ مظالمهمْ. فقال (علیه السلام) ما کان بالْمدینة فلا أجل فیه و ما غاب فأجله وصول أمْرک إلیْه.

(من تو را به خدا سوگند مى دهم که امام کشته شده این امّت مباشى، چرا که پیش از این گفته مى شد: «در میان این امّت، امامى به قتل خواهد رسید که در کشتار تا روز قیامت گشوده خواهد شد و کارهاى امّت اسلامى با آن مشتبه شود، و فتنه و فساد در میانشان گسترش یابد، تا آنجا که حق را از باطل نمى شناسند، و به سختى در آن فتنه ها غوطه ور مى گردند».

»براى مروان چونان حیوان به غارت گرفته مباش که تو را هر جا خواست براند، آن هم پس از سالیانى که از عمر تو گذشته و تجربه اى که به دست آورده اى.(عثمان گفت «با مردم صحبت کن که مرا مهلت دهند تا از عهده ستمى که به آنان رفته بر آیم»). امام علیه السلام فرمود: آنچه در مدینه است به مهلت نیاز ندارد، و آنچه مربوط به بیرون مدینه باشد تا رسیدن فرمانت مهلت دارند(.

آقای دکتر الماسی در این جلسه بر کلمه "امام مقتول" تأکید داشتند و با اشاره به جملات بسیار شفاف امیرالمومنین علی (ع) در هشدار به عثمان اذعان داشتند حضرت امام علی (ع)، به عثمان هشدار داده­اند که امام مقتول امت خویش نباشند که بعد از آن فتنه ها و فساد در میان امت اسلامی رواج خواهد یافت؛

ایشان افزودند در واقع حضرت علی (ع) پشت صحنه تمام امور مربوط به حاکمیت عثمان را در مروان می دیدند، چون عمده تعیین مسؤلیت ها در دست مروان بوده است؛ و در مخالف با مدیریت عثمان بارها گوشزد و مخالفت خود را با این امر اعلام نموده اند، چون در شیوه مدیریتی عثمان نظارت لازم نسبت به زیردست هایش وجود نداشته است، و به ایشان تأکید کرده بودند که عثمان تو دیگر سنت بالا رفته است زمام امورت را به دست مروان نده، ولی عثمان چنان سردرگم در خیالات واهی بود که نتوانست نصیحت این امام ناصح و دلسوز را بپذیر و خود را رها سازد و نهایتاً حاکم مقتول امتش شد.