- 1401/01/29 - 14:44
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- /ZCmC
شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان در بیان آیتالله مجتهدی تهرانی
خدایا موفقم دار در این ماه به همراهى کردن با نیکان و دورم دار در آن از رفاقت با اشرار و جایم ده در آن به وسیله رحمت خود به خانه قرار و آرامش به معبودیت خود ای معبود جهانیان
خدایا موفقم دار در این ماه به همراهى کردن با نیکان و دورم دار در آن از رفاقت با اشرار و جایم ده در آن به وسیله رحمت خود به خانه قرار و آرامش به معبودیت خود ای معبود جهانیان
»اللّهمّ وفّقْنى فیه لموافقة الاْبْرار، وجنّبْنى فیه مرافقة الاْشْرار، وآونى فیه برحْمتک الى دار الْقرار بالهیّتک؛ خدایا موفقم دار در این ماه به همراهى کردن با نیکان و دورم دار در آن از رفاقت با اشرار و جایم ده در آن به وسیله رحمت خود به خانه قرار و آرامش به معبودیت خود ای معبود جهانیان«
«اللّهمّ وفّقْنى فیه لموافقة الاْبْرار»: خدایا کاری کن که من با افراد خوب موافقت کنم. مثلاً اگر در جایی رأیگیری است. اگر شخصی خوب است با او موافقت کنم و اگر بد است، به او رأی ندهم و در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس به افراد خوب رأی بدهم. در رأیگیری نگاه کنیم ببینیم چه کسی آدم خوبی است و خدمت خدا میکند به او رأی دهم، نه به آنهایی که به ما قول پست و مقام دادهاند.
«وجنّبْنى فیه مرافقة الاْشْرار» خدایا کاری کن من با بدها رفیق نشوم. جوان با الوات ـ حتی اگر پسر عمویش باشد ـ رفاقت نکند. حال چون «رحم» است، سلام و احوالپرسی کند؛ اما رفاقت نکند. نمیشود قطع «رحم» کرد اما از متدینین رفیق انتخاب کنید.
حواریون به حضرت مسیح (ع) گفتند که ما به چه کسانی رفاقت کنیم و حضرت مسیح فرمود با ۳ نفر، اول کسی که نگاه به او تو را به یاد خدا بیندازد. دوم کسی که حرف میزند علم شما را زیاد میکند. سوم کسی که با عملش رغبت شما به آخرت را زیاد کند.
هر کسی انسان را یاد خدا نمیاندازد و حتی هر عالمی هم یاد خدا را زنده نمیکند. از امام صادق (ع) سؤال کردند که آیا اینکه نگاه کردن به عالم عبادت است، صحت دارد؟ و امام در پاسخ فرمودند که کلیت ندارد. نگاه کردن به صورت عالمی عبادت است که تو را به یاد خدا بیندازد.
حدیث داریم که پیش هر عالمی ننشینید مگر اینکه شما را از چند چیز به چند چیز دعوت کند؛ از شک به یقین، از ریاکاری به اخلاص، از رغبت به دنیا به زهد در دنیا.
با کسی نشست و برخاست کنید که دارای علم باشد و در مباحثهها چیزی به شما بیاموزد و با کسی مجالست و مباحثت کنید که دارای علم باشد و در مباحثهها چیزی به شما بیاموزد و مجالست و مباحثت با کسی که سواد ندارد بیفایده است. با کسی که علم میداند ولو اگر عمامه ندارد گفتوگو و رفاقت کنید.
این استاد بزرگ اخلاق ادامه میدهد: رفاقت با کسی که اهل عبادت و مستجاب است را سفارش میکنم. کسی که اهل نماز شب، زیارت، دعا و انجام مستحبات است.
»وآونى فیه برحْمتک الى دار الْقرار بالهیّتک»: خدایا به رحمت خودت من را در بهشت جای بده. به خدایی خودت. از خدا میخواهیم که به حق خدایی خودش، ما را در بهشت جای بدهد.