حجت الاسلام علی الماسی یکشنبه 1402/11/8بعد ازنماز جماعت ظهر وعصر به بیان سخنانی پرداختند.

ایشان در ادامه تفسیر 160نهج البلاغه اینگونه فرمودند:

و لقدْ کان (صلی الله علیه وآله) یأْکل على الْأرْض و یجْلس جلْسة الْعبْد و یخْصف بیده نعْله و یرْقع بیده ثوْبه و یرْکب الْحمار الْعاری و یرْدف خلْفه. و یکون السّتْر على باب بیْته فتکون فیه التّصاویر، فیقول یا فلانة لإحْدى أزْواجه غیّبیه عنّی، فإنّی إذا نظرْت إلیْه ذکرْت الدّنْیا و زخارفها. فأعْرض عن الدّنْیا بقلْبه و أمات ذکْرها منْ نفْسه و أحبّ أنْ تغیب زینتها عنْ عیْنه لکیْلا یتّخذ منْها ریاشاً و لا یعْتقدها قراراً و لا یرْجو فیها مقاماً، فأخْرجها من النّفْس و أشْخصها عن الْقلْب و غیّبها عن الْبصر؛ و کذلک منْ أبْغض شیْئاً أبْغض أنْ ینْظر إلیْه و أنْ یذْکر عنْده.

و همانا پیامبر «که درود خدا بر او باد» بر روى زمین مى نشست و غذا مى خورد، و چون برده، ساده مى نشست، و با دست خود کفش خود را وصله مى زد، و جامه خود را با دست خود مى دوخت، و بر الاغ برهنه مى نشست، و دیگرى را پشت سر خویش سوار مى کرد. پرده اى بر در خانه او آویخته بود که نقش و تصویرها در آن بود، به یکى از همسرانش فرمود، این پرده را از برابر چشمان من دور کن که هر گاه نگاهم به آن مى افتد به یاد دنیا و زینت هاى آن مى افتم.
پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) با دل از دنیا روى گرداند، و یادش را از جان خود ریشه کن کرد، و همواره دوست داشت تا جاذبه هاى دنیا از دیدگانش پنهان ماند، و از آن لباس زیبایى تهیّه نکند و آن را قرارگاه دائمى خود نداند، و امید ماندن در دنیا نداشته باشد، پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد، و دل از دنیا بر کند، و چشم از دنیا پوشاند. و چنین است کسى که چیزى را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد، یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.

حجت الاسلام الماسی در تفسیر عبارات فوق اظهار داشتند:خصوصیت اصلی پیامبر(ص) دنیا گریزی ایشان بوده است که که در خطبه فوق به مصادیقی از آن اشاره شده است.

در این خطبه اشاره شده است که پرده ای در منزل پیامبر استفاده شده بود که نقش وتصاویری در آن بوده وپیامبر به همسر خود فرمودند که آن را بردارد واین نشان دهنده این است که برای دنیا گریزی و فا صله گرفتن از دنیا باید مظاهر زیبایی دنیا از مقابل چشم انسان دور باشد .

حجت الاسلام الماسی ادامه دادند: شیطان به طرق مختلف از  جمله زیبا سازی ووسوسه باعث ایجاد حب دنیا در وجود انسان میشود.که راه دوری از آن عدم استفاده از زرق وبرق های دنیاست .

ایشان در ادامه سخنا ن خود به این مطلب اشاره کردند که پیامبر یاد دنیا را در وجود خود ریشه کن کرده بود وچشم از دنیا پوشیده بود و دوست داشت زیبایی های دنیا از نگاهش پنهان بماند.

حجت الاسلام الماسی همچنین گفتند پیامبر در حدیثی فرموده اند دنیا به مثابه بیابانی است که ما در حال عبور از این بیابان برای رسیدن به سر منزل مقصود هستیم ونعمت های دنیا به مثابه در ختی است که این بیابان ما برای رفع خستگی در سایه سار آن موقت می نشینیم.