شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال مشخص مى‌شود.  اعمال مخصوص شب‌ قدر بر دو نوع است؛ یکى آن‌که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر آن‌هایی که مخصوص هر شب است.

 

 

اعمالى است که در هر سه شب باید انجام داد و آن چند عمل است.

اول:غسل 

علاّمه مجلسى فرموده بهتر است غسل این شبها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد که نماز شام را با غسل بخواند.

دوم: دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، هفت مرتبه «توحید» خوانده و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید،أسْتغْفر اللّه و أتوب الیْه. در روایت نبوى است: که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.

سوم:قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:اللّهمّ إنّی أسْألک بکتابک الْمنْزل و ما فیه و فیه اسْمک الْأکْبر و أسْماؤک الْحسْنى و ما یخاف و یرْجى أنْ تجْعلنی منْ عتقائک من النّار.

سپس هر حاجتی که دارد بخواهد.

اللّهمّ بحقّ هذا الْقرْآن و بحقّ منْ أرْسلْته به و بحقّ کلّ مؤْمنٍ مدحْته فیه و بحقّک علیْهمْ فلا أحد أعْرف بحقّک منْک

چهارم: قرآن به سرگرفتن در شب قدر و خدا را به چهارده معصوم سوگند دادن.

 پنجم: زیارت امام حسین علیه السلام در شب قدر.

ششم:این شبها را احیا بدارد، روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده مى شود. هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى کوه ها و پیمانه دریاها باشد.

هفتم:صد رکعت نماز بجا آورد که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره «حمد» ، ده مرتبه «توحید» بخواند.

هشتم: این دعا را بخواند: اللّهمّ إنّی أمْسیْت لک عبْداً داخراً لا أمْلک لنفْسی نفْعاً و لا ضرّاً و لا أصْرف عنْها سوءاً أشْهد بذلک على نفْسی و أعْترف لک بضعْف قوّتی و قلّة حیلتی فصلّ على محمّدٍ و آل محمّدٍ و أنْجزْ لی ما وعدْتنی و جمیع الْمؤْمنین و الْمؤْمنات من الْمغْفرة فی هذه اللّیْلة و أتْممْ علیّ ما آتیْتنی فإنّی عبْدک الْمسْکین الْمسْتکین الضّعیف الْفقیر الْمهین اللّهمّ لا تجْعلْنی ناسیاً لذکْرک فیما أوْلیْتنی و لا [غافلا] لإحْسانک فیما أعْطیْتنی و لا آیساً منْ إجابتک و إنْ أبْطأتْ عنّی فی سرّاء [کنْت ] أوْ ضرّاء أوْ شدّةٍ أوْ رخاءٍ أوْ عافیةٍ أوْ بلاءٍ أوْ بؤْسٍ أوْ نعْماء إنّک سمیع الدّعاء

این دعا را کفعمى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده که در این شبها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‌خواندند. علاّمه مجلسى فرموده: بهترین اعمال در این شبها، درخواست آمرزش و دعا است برای حوائج دنیا و آخرت خود، و پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده اند، و چه آنان که از دنیا رفته اند، و خواندن اذکار، و صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به هر اندازه که بتواند و در بعضى از روایات وارد شده: دعای جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.

 

اعمال مخصوص شب نوزدهم رمضان

شب نوزدهم رمضان: این شب با عظمت آغاز شب هاى قدر است و شب قدر آن شبى است که در طول سال، شبى به خوبی و فضلیت آن یافت نمى شود. عمل در این شب از عمل در طول هزار ماه بهتر است و تقدیر امور سال در این شب صورت می گیرد و فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است، در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود می آیند و به محضر امام زمان (عج) مى رسند و آنچه را که براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه می دارند.

در اعمال این شب آمده است؛

اول: صد مرتبه أسْتغْفر اللّه ربّی و أتوب إلیْه

 

دوم: صد مرتبهاللّهمّ الْعنْ قتلة أمیر الْمؤْمنین

 

سوم: بخواند: اللّهمّ اجْعلْ فیما تقْضی و تقدّر من الْأمْر الْمحْتوم و فیما تفْرق من الْأمْر الْحکیم فی لیْلة الْقدْر و فی الْقضاء الّذی لا یردّ و لا یبدّل أنْ تکْتبنی منْ حجّاج بیْتک الْحرام الْمبْرور حجّهمْ الْمشْکور سعْیهمْ الْمغْفور ذنوبهمْ الْمکفّر عنْهمْ سیّئاتهمْ و اجْعلْ فیما تقْضی و تقدّر أنْ تطیل عمْری و توسّع علیّ فی رزْقی و تفْعل بی کذا و کذا و بجاى این کلمه حاجت خود را ذکر کند

 

 اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان

فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است و باید اعمال آن شب را ازغسل و احیاء و زیارت و نماز هفت قل هوالله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبیر و غیره در این شب به عمل آورد و در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جدّ و جهد در عبادت در این شب و شب بیست و سیّم و آنکه شب قدر یکى از این دو شب است و در چند روایت است که از معصوم سؤال کردند که معیّن فرمایید که شب قدر کدامیک از این دو شب است، تعیین نکردند. بلکه فرمودند ما ایْسر لیْلتیْن فیما تطْلب یا آنکه فرمودند ما علیْک انْ تفعل خیرا فى لیلتیْن و نحْو ذلک وقال شیْخنا الصّدوق فیما امْلى على الْمشایخ فى مجْلسٍ واحدٍ منْ مذْهب الامامیّة و منْ احْیى هاتیْن اللّیْلتیْن بمذاکرة الْعلْم فهو افْضل

 

اعمال مخصوص شب بیست و سوم رمضان

اول:خواندن سوره عنکبوت و روم که حضرت صادق علیه السلام قسم یاد فرموده که خواننده این دو سوره در این شب از اهل بهشت است.

دوم:خواندن سوره حم دخان 

سوم:خواندن سوره قدر هزار مرتبه

 چهارم: آنکه تکرار کند در این شب بلکه در تمام اوقات دعای فرج را.

پنجم: بخواند: اللّهمّ امْددْ لی فی عمری و أوْسعْ لی فی رزْقی و أصحّ لی جسْمی و بلّغْنی أملی و إنْ کنْت من الْأشْقیاء فامْحنی من الْأشْقیاء و اکْتبْنی من السّعداء فإنّک قلْت فی کتابک الْمنْزل على نبیّک الْمرْسل صلواتک علیْه و آله یمْحو اللّه ما یشاء و یثْبت و عنْده أمّ الْکتاب

ششم: بخواند: اللّهمّ اجْعلْ فیما تقْضی و فیما تقدّر من الْأمْر الْمحْتوم و فیما تفْرق من الْأمْر الْحکیم فی لیْلة الْقدْر من الْقضاء الّذی لا یردّ و لا یبدّل أنْ تکْتبنی منْ حجّاج بیْتک الْحرام فی عامی هذا الْمبْرور حجّهمْ الْمشْکور سعْیهمْ الْمغْفور ذنوبهمْ الْمکفّر عنْهمْ سیّئاتهمْ و اجْعلْ فیما تقْضی و تقدّر أنْ تطیل عمْری و توسّع لی فی رزْقی

هفتم: بخواند این دعا را که در اقبال است:

یا باطنا فی ظهوره و یا ظاهرا فی بطونه و یا باطنا لیْس یخْفى و یا ظاهرا لیْس یرى یا موْصوفا لا یبْلغ بکیْنونته موْصوفٌ و لا حدٌّ محْدودٌ و یا غائبا [غائب‏] غیْر مفْقودٍ و یا شاهدا [شاهد] غیْر مشْهودٍ یطْلب فیصاب و لا یخْلو [لمْ یخْل‏] منْه السّماوات و الْأرْض و ما بیْنهما طرْفة [طرْفة] عیْنٍ لا یدْرک بکیْفٍ [بکیْف‏] و لا یؤیّن بأیْنٍ [بأیْن‏] و لا بحیْثٍ [بحیْث‏] أنْت نور النّور و ربّ الْأرْباب أحطْت بجمیع الْأمور سبْحان منْ لیْس کمثْله شیْ‏ءٌ و هو السّمیع الْبصیر سبْحان منْ هو هکذا و لا هکذا غیْره

پس دعا می‌کنی به آنچه بخواهى.

 هشتم: آنکه غیر از غسل اوّل شب غسلى نیز در آخر شب کند و بدان که از براى غسل و احیاء این شب و زیارت امام حسین علیه السلام و صد رکعت نماز فضیلت بسیار و تاکید شده شیخ در تهذیب روایت کرده از ابوبصیر از حضرت صادق علیه السلام که فرمود در شبى که امید مى رود شب قدر باشد، صد رکعت نماز کن. بخوان در هر رکعت قلْ هواللّه احدٌ را ده مرتبه.

 

گفتم فدایت شوم اگر قوّت نداشته باشم ، ایستاده بجا آورم؟ فرمود: نشسته بجا آور . گفتم اگر قوّت نداشته باشم، نشسته بجا آورم؟ فرمود: بجا آور به همان حالى که به قفا خفته اى در فراش خود.

 

و از دعائم الاسلام روایت است که حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله در دهه آخر ماه رمضان رخت خواب خود را جمع مى کرد و کمر همت خود را محکم مى بست براى عبادت و در شب بیست و سیم اهل خود را بیدار مى کرد و آنها را که خواب ربوده بود آب به صورتشان می‌پاشید و حضرت فاطمه صلوات الله علیها نمى گذاشت در این شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى فرمود خواب آنها را به کمى طعام و مهیا مى کرد آنها را براى احیای آن شب از روز.

 

یعنى امر مى فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان نبرد و احیا بدارند و مى‌فرمود محروم کسى است که از خیر امشب محروم بماند و روایت شده که حضرت صادق علیه السلام سخت مریض شده بود، چون شب بیست و سوم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود که حرکتش دادند، به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح علامه مجلسى (ره) فرموده که هر مقدار قرآن که ممکن باشد در این شب بخواند و دعاهاى صحیفه کامله را بخواند. خصوصاً دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه و روزهاى این شبها را نیز باید حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا به سر آورد؛ زیرا که در احادیث معتبره وارد شده است که روز قدر در فضیلت مثل شب قدر است.