ایشان در سخنان خود به بیان حدیثی قدسی ازرسول الله پرداختند:

و قال سبْحانه أهْل طاعتی فی ضیافتی و أهْل شکْری فی زیادتی - و أهْل ذکْری فی نعْمتی و أهْل معْصیتی أویسهمْ منْ رحْمتی إنْ تابوا فأنا حبیبهمْ و إنْ دعوْا فأنا مجیبهمْ و إنْ مرضوا فأنا طبیبهمْ أداویهمْ بالْمحن و الْمصائب و لأطهّرهمْ من الذّنوب و الْمعایب.

فرمانبرداران من میهمان منند، و سپاسگزاران من، نعمتشان افزوده شود و یاد کنندگان من، برخوردار از نعمت منند ، و نافرمانان خود را از رحمتم نومید نمى کنم ، اگر توبه کنند، من حبیب آنهایم و اگر مرا بخوانند، پاسخشان دهم و اگر بیمار شوند، من طبیبشان باشم ، با رنجها و مصیبتها درمانشان کنم، تا از گناهان و عیبها پاکشان سازم .

حجت الاسلام ابن علی در تفسیر حدیث فوق اشاره کردند:

خداوند در این حدیث خطاب به پیامبر ص فرموده است: بندگان من آنان که که اهل طاعت و بندگی باشند  در مهمانی وضیافت من هستند وچه میزبانی سخاوتمند تر وبخشنده تر از خداوند . هر میزبانی به اندازه وسعش از مهمان خود پذیرایی می کند و چه خرسند وپر روزی هستند آنان که سر سفره خداوند مهمان باشند ودر ادامه خداوند می فرماید:آنان که اهل ذکر باشند در نعمتند وآنان که شکر نعمت های خدا را به جای آورند مرتبا نعمتشان فزونی می یابد. که این زیادی رزق در نعمت شامل نعمت ها ورزق معنوی نیز می شود. ولذا حدیث از امام رضا ع داریم که بعد از نمازهای خود سجده شکر به جا آورید که خود باعث ازدیاد رزق مادی ومعنوی می شودوزیادشدن رزق معنوی خود شامل توفیق انجام مستحبات می شود.

حجت الاسلام ابن علی ادامه دادند:خداوند در فراز بعدی می فرماید: اهل گناه ومعصیت رانیز از در گه خود ناامید نمی کنم واگر اهل گناه توبه کنند آنها را اجابت می کنم.

مسئول نهاد رهبری  در تفسیر فراز فوق به قسمتی از دعای ابو حمزه ثمالی اشاره کرد:

«الهی لمْ أعْصک حین عصیتک وا نا بربوبیتک جاحدٌ ولا بامْرک مسْتخفٌّ ولا لعقوبتک متعرّضٌ ولا لوعیدک متهاونٌ لکنْ خطیئةٌ عرضتْ «ای خدای من! آن زمان که نافرمانی تو کردم، منکر خدایی تو نبودم. و نه این که دست کم بر روی فرمان تو نهاده باشم؛ و نه این که خودم را در معرض عذاب تو قرار بدهم و یا تهدیدهای تو را بی‌ارزش بشمارم!
چنین بود که خطا رو به سوی من کرد؛

ایشان ادامه داد:این فراز ها همه به رحمت بی کران خداوند اشاره دارد که خود رادوست گناهکاران معرفی می کند و توبه آنان را می پذیرد.

در فراز بعدی خداوند می فرماید : اگر بندگانم بیمار شوند خودم طبیبشان هستم وآنها را با قرار دادن آنهادر سختی ومحنت مداوا می کنم تا از گناه ومعصیت تطهیرشان کنم.