- 1403/02/29 - 08:59
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- /ZEbR
تفسیر آیه 12سوره حجرات
حجت الاسلام یوسفی روز چهار شنبه 1403/2/26بعد از نماز جماعت ظهر عصر سخنانی را ایراد نمودند .
ایشان در سخنان خود به تفسیر آیه 12سوره حجرات پرداختند.
اجْتنبوا کثیراً من الظّنّ إنّ بعْض الظّنّ إثْمٌ؛ از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمان‌ها گناه است.
حجت الاسلام یوسفی در سخنان خود اظهار داشتند:بر اساس روایات، از آثار و ثمرات سوءظن این است که کسی که سوءظن دارد و بدگمان است به‌تدریج باطن او هم خراب و بد میشود و نیز به سبب بدگمانی‌اش جای آشتی و دوستی با هیچ دوستی باقی نمی‌گذارد، به هیچ‌کس اعتماد ندارد واین مشکل علت بدرفتاری‌اش با دیگران میشود. فردبه کسی خوش‌بین نیست و باکسی خو نمی‌گیرد، همواره بیمار و مردد است و غیبتش از مردم یا غیبت مردم از او زیاد میشود.
ایشان همچنین اضافه کردند: این مسئله در زندگی زناشویی نیز صدق می کند ،هر گاه یکی از زوجین نسبت به دیگری بد دل وبد گمان باشد نسبت به اوسرد میشود واینگونه کانون خانواده به دلیل سوئ ظن سست ومتلاشی می شود لذا طبق فرامین اسلام وهمچنین از نظر علم روانشناسی انسان در زندگی همیشه باید مثبت نگر باشد زیرا منفی نگر بودن وسوئ ظن بیشترین آسیب را اول به خود فرد میزند .
حجت الاسلام یوسفی با توجه به ادامه آیه: و لا تجسّسوا و لا یغْتبْ بعْضکمْ بعْضاً
به این مطلب اشاره نمودند که از تبعات ونتایج بد گمانی طبق آیه شریف فوق تجسس وغیبت کردن است که آثار سوئ زیادی دارد واز گناهان کبیره است.
ایشان همچنین در ادامه افزودند: "طریقه معالجه بدگمانی به خدا و خلق آن است که… هرگاه گمان بدی از کسی به خاطر تو بگذرد، اعتنایی به آن نکنی و دل خود را به آن شخص بد نسازی و رفتار خود را با او تغییر ندهی و از تفقّد و اکرام و احترامی که به او داشتی کم نکنی، بلکه بهتر آن است که در تعظیم و دوستی او بیفزایی و در خلوت او را دعا کنی تا به این سبب شیطان به غیظ آید و از خوف زیادتی احترام و دعای به او دیگر گمان بد را به خاطر تو نیفکند"
دو نکته
ـ باوجود همه قباحت و گناه بدگمانی و بددلی به مؤمن اجازه داده نشده به دشمن خوش‌گمان و خوش‌بین باشد. امام علی(ع) می‌فرمایند: “هرگاه درستی و پاکی بر روزگار و مردمش حکم‌فرما شود، اگر کسی به دیگری، بی‌آنکه گناهی از او آشکار شود، گمان بد برد ستم کرده است؛ و هرگاه فساد و ناراستی بر روزگار و مردم آن غالب شد، اگر کسی به دیگری گمان نیک برد و خوش‌بین باشد فریب‌خورده است
ـ در تعالیم کامل و حیات‌بخش اسلام عزیز برای جلوگیری از تحقق این رفتار سوء نفسانی، یعنی سوءظن به مؤمنان، دستور داده‌شده که خود را از مواضع تهمت دور دارند تا بندگان خدا گمان‌بد به آنان نبرند و به معصیت نیفتند و مؤمنان هم در معصیت آنان شریک نشوند، زیرا هر کس سبب گناه دیگری شود او هم در گناه با گناهکار شریک است.
