حجت الاسلام والمسلمین الماسی روز یکشنبه 1401/10/11 بعد ازنماز جماعت ظهر و عصر به تفسیر فرازهایی از  خطبه 163نهج البلاغه پرداختند.

الخالق جلّ و علا:

الْحمْد للّه خالق الْعباد و ساطح الْمهاد و مسیل الْوهاد و مخْصب النّجاد، لیْس لأوّلیّته ابْتداءٌ و لا لأزلیّته انْقضاءٌ، هو الْأوّل و لمْ یزلْ و الْباقی بلا أجلٍ، خرّتْ له الْجباه و وحّدتْه الشّفاه، حدّ الْأشْیاء عنْد خلْقه لها إبانةً له منْ شبهها، 

"حمد باد خداوندى را که آفریدگار بندگان است و گستراننده زمین است و روان کننده آبهاست به پستیها و رویاننده گیاهان است بر بلندیها.

اولیتش را آغازى نیست و ازلیّتش را پایانى نیست. اول است بى هیچ زوالى، باقى است بى هیچ مدتى.

پیشانیها در برابر او بر خاک اند و لبها به ذکر وحدانیت او در جنبش.

به هنگام آفرینش، هر چیزى را حدى معین ساخت تا خود از شباهت به آن دور ماند".

حجت الاسلام الماسی در تفسیر این خطبه فرمودند: خداوند متعال خالق اشیاء است. روال عادی تولید یک شئی این است که اشیا با مواد اولیه ساخته می شوند، تفاوت خلقت خداوند با تولیدات دست بشر این است که خداوند از اصول و پایه و  مواد اولیه در خلق  استفاده نکرده است،بدین صورت که خداوند با اراده اش امر فرموده: "کن"و سپس آن موجود به وجود آمده است،"فیکون".

ایشان در ادامه اظهار داشتند: هیچ سابقه و پیشینه ای از انسان در عالم خلقت وجود نداشته است. خداوند قادر متعال با خلق انسان حدود و ماهیت او رانیز مشخص کرده و با خمیر مایه ای اولیه ای به نام وجود پیدا کرد و بعد از موجودات دیگر متمایز کرد.

وجه مشترک همه مخلوقاتهمین خمیر مایه وجودی است که بعدا به انسان ماهیت داد و آنچه مخلوقات  را از هم متمایز می کند ماهیت  می باشد که به صورت احسن الصور انجام شده است. مفهوم "احسن الصور "زیبایی در همه ابعاد وجودی می باشد نه فقط جمال و زیبایی ظاهری .

حجت الاسلام الماسی  در ادامه افزودند: یکی از دانشمندان غربی در کتاب "خدا، اختیار، بشر" این بحث را مطرح می کنند که آیا خداوند می توانسته جهان های بهتری را با کیفیت بهتر نیز خلق کند با فرض همه کاستی ها و نواقصی که در این جهان وجود دارد بهترین جهانی که ممکن بود ساخته شود همین جهان موجود است ذات این جهان بهتر از این خلق نمی شد. بهترین صورت و ساختار ممکن برای خلقت جهان همین صورت فعلی است.