زن در دین مبین اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد. درست است که همواره در طول تاریخ بی مهری‌هایی به زنان شده و آن‌ها را مورد ظلم قرار داده اند، اما ادیان الهی خصوصاً دین اسلام به احیای شخصیت والای زن اهمیت داده و یکی از مهم‌ترین برنامه‌های دین اسلام از بین بردن بی عدالتی‌ها نسبت به زنان بوده است. زنان رکن اصلی جامعه انسانی هستند و علاوه بر هر مسئولیتی، مهم‌ترین نقش را در کانون خانواده برعهده دارند. در نظام ارزشی اسلام، خانواده از منزلت و قداست خاصی برخوردار است و زنان علاوه بر وجهه انسانی خویش و نیز نقش اجتماعی‏ در سطح جامعه مهم‌ترین نقش را در مدیریت کانون خانواده دارند.

خانواده مبنای جامعه انسانی است و می‌توان گفت سعادت یا شقاوت یک جامعه به وجود مادران بستگی دارد. اسلام هم انتظاراتی از زن‌ها دارد؛ شوهرداری نیکو و تربیت صحیح فرزندان و نهایتاً ایجاد آرامش و محبت و گرمی در کانون خانواده از همین انتظار‌هاست. همان گونه که خداوند در دین اسلام هدف را برای مسلمانان معین کرده و مسیر رسیدن به هدف را با کتاب آسمانی، پیامبر و ائمه اطهار نشان داده است، قرآن کریم، رسول گرامی اسلام (ص) را الگوی شایسته و اسوه‌ حسنه‌ی مؤمنان معرفی کرده است، در این الگوگیری فرقی میان زن و مرد نیست، اما به دلیل خلق و خو و مسئولیت‌های خاص زنانه، لازم است زنان از جنس خود هم، الگویی داشته باشند تا از نظر پذیرش الگو و روشن شدن مصادیق اسوه پذیری، به راه و رسم و سیره‌ اخلاقی و خانوادگی او اقتدا کنند. پیامبر (ص) خود در سخنانش، حضرت فاطمه زهرا (س) را از وجود خود می‌داند و بار‌ها در جمع مؤمنین فرمودند: فاطمه (س) پاره‌ تن من است؛ پس بهترین الگو در زندگی برای زنان، زندگی و رفتار حضرت زهرا (ع) است.

امام باقر (ع) در عظمت و جلالت مادر بزرگوارش فاطمه (س) می‌فرمایند: لقد کانت مفروضة الطاعة علی جمیع من خلق الله من الجنّ والإنس والطیر والوحش و الانبیاء والملائکة؛ اطاعت فاطمه (س) بر تمام بندگان الهی از جن و انس، پرندگان و حیوانات، پیامبران و ملائکه واجب است. امام زمان هم وجود مقدس حضرت فاطمه (س) را، اسوه‌ نیکوی خویش دانسته و فرموده اند: و فی ابنة رسول الله لی اسوةٌ حسنةٌ؛ همانا دختر رسول خدا (ص) برای من الگویی شایسته است.

حضرت فاطمه زهرا (س) برترین اسوه و الگو برای زنان و دختران هستند. حضرت فاطمه زهرا (س) هم مانند دیگر زنان نقش مادر و همسر را در خانواده داشتند و همواره آرامش و محبت را به اعضای خانواده هدیه می‌دادند. بنابراین زنانی که همواره به دنبال رستگاری خود و خانواده هستند، حضرت فاطمه زهرا (س) را اسوه خود قرار می‌دهند.

نقش حضرت فاطمه زهرا (س) در خانواده

حضرت فاطمه زهرا (س) و تمام اهل بیت (ع) به عنوان اسوه و الگوی ما معرفی شده اند. برای نمونه حضرت فاطمه زهرا (س) خانه را محل آرامش قرار داده بودند و این روایت وجود دارد زمانی که امیرالمومنین حضرت علی (ع) در می‌زدند، حضرت فاطمه زهرا (س) اجازه نمی‌دادند شخص دیگری در را باز کند و خودشان به استقبال همسرشان می‌رفتند. خانه را محل آرامش و سکینه قرار می‌دادند.

هر کسی با هر روشی می‌تواند خانه را محل آرامش قرار دهد؛ با رفتار زیبا، گفتار زیبا، غذای خوب و .... گاهی ما شخصیت عرفانی و معنوی حضرت فاطمه زهرا (س) را الگو قرار می‌دهیم و از ایشان معرفت را می‌آموزیم. حضرت فاطمه زهرا (س) الگوی یک زن کامل است و اگر بتوانیم یکی از مصادیق را که سبب آرامش خانواده است در زندگی ایجاد کنیم، می‌بینیم که از حضرت فاطمه زهرا (س) الگو گرفته و کاری در مسیر اهل بیت (ع) انجام داده ایم.

اگر مسئله‌ای یا روشی در خانواده سبب برهم زدن آرامش و ایجاد تشنج شود، این نشان می‌دهد که یک درجه از سیره حضرت فاطمه زهرا (س) دور شده ایم. زمانی که پیامبر گرامی اسلام (ص) میان حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت علی (ع) تقسیم کار کردند، کار‌های خانه به حضرت فاطمه زهرا (س) سپرده شد و اموری که در تعامل با مردان بود، به ایشان واگذار نشد و حضرت فاطمه زهرا (س) هم به بهترین وجه امور منزل را اداره کردند. حضرت فاطمه زهرا (س) همواره حفظ حیا داشتند و بزرگواریشان برای همه الگو است.

در آن زمان حفظ حیا مصادیقی داشت و حال هم مصادیقی دارد و ما این آموزه‌ها را از حضرت فاطمه زهرا (س) می‌‌آموزیم. تعریف از یک خانم خوب تنها خانه داری خوب نیست؛ بلکه خانه داری خوب یکی از شئون آن است. آگاهی و معرفت نسبت به مسائل دینی، اخلاق و اعتقادات و ... هم از شئون یک خانم خوب است و باید این مسائل را به فرزندان و محیط اطراف خود نیز انتقال داد. بنابراین باید حضرت فاطمه زهرا (س) را الگوی همه جانبه ببینیم و رفتار‌های ایشان را در ایجاد خانه امن و خانه داری خلاصه نکنیم و در تمام شئون زندگی حضرت فاطمه زهرا (س) را الگوی خود قرار دهیم.

کار بیرون منزل برای زنان و امکان کمرنگ شدن حضور زنان در خانواده

 برخی می‌توانند همزمان چند کار را انجام دهند و از انجام آن خسته نشوند، اما برخی نمی‌توانند کار‌های خود را همزمان انجام دهند. بنابراین توانایی انسان‌ها متفاوت است. برای نمونه خانمی در بیرون از خانه کار می‌کند و به بهترین صورت امور منزل را هم اداره می‌کند و خستگی بیرون در خانه دخالتی ندارد. اما ممکن است خانمی بعد از کار بیرون با خستگی زیاد به خانه بیاید و خانه معنای استراحتگاه یا خوابگاه بگیرد و نتواند خانه را کانون گرم خانواده کند. آیا تبدیل شدن خانه به خوابگاه، انصاف است؟ پس باید دید توانایی‌ها چگونه است.

کار بیرون از منزل باید با شأن یک خانم باشد. تعامل خانم با مرد‌های نامحرم نباید زیاد باشد. نباید جایگاه‌ها جا به جا شود. امروزه قوانینی که برای خانم‌ها و آقایان در امور اداری نوشته می‌شود، هم فرق می‌کند و این نشان دهنده تفاوت‌ها است. بنابراین اگر به تفاوت‌ها توجه نکنیم، تاثیر آن وارد خانواده می‌شود و صمیمیت اهل خانه از بین می‌رود.