مرجع عالیقدر شیعه آیت الله العظمی صافی گلپایگانی به ملکوت اعلی پیوست.

مرجع عالیقدر شیعه آیت الله صافی گلپایگانی به ملکوت اعلی پیوست. روح این مرجع تقلید پس از دوره‌ای بیماری، دیشب در پی ایست قلبی و موفق نبودن عملیات احیا، به ملکوت اعلی پیوست.

 حضرت آیت‌الله العظمی آقای حاج شیخ لطف‎الله صافی‌مدظله‌العالی، فقیه، اسلام‌شناس و اندیشمند بزرگ معاصر، در سال ۱۳۳۷ قمری در شهر گلپایگان، قدم به صحنة هستی نهاد.



پدر او عالم عارف، مرحوم آیت‎الله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد ۱۲۸۷ ق) بود که علاوه بر تخصّص، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایش‎های مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، کلام، اخلاق، حدیث و…، در زمینه هنر‌های ارزشمندی، چون شعر و خوشنویسی نیز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولایت و فضیلت‌های علمی اخلاقی آن بزرگ‌مرد، از یک سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از منکر و جبهه‌گیری‎های صریحش در برابر افکار انحرافی، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویی دیگر، هر قدر که مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او می‎نمود، هیئت‌حاکمه، خوانین و زورگویان را در برابرش شکننده‎تر می‎کرد؛ چنان‌که آن‌ها همیشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعت‎گذاری‎های خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینی و خشم الهی او می‎ترسیدند.



آفتاب عمر آن عالم جلیل القدر در افق عصر بیست و پنجم رجب سال ۱۳۷۸ هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی کاظم (علیه‌السلام) غروب کرد.



مادر او بانوی فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت (علیهم‌السلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدعلی بود.



از ویژگی‎های بزرگ معنوی، اخلاقی، که در وجود آن مرحومه، متبلور بود، می‎توان به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری کم‎نظیر، اهتمام در تربیت کودکان، راز و نیاز خاشعانه، ذکر، دعا و نماز شب اشاره کرد.



تحصیلات

آیت‌الله العظمی صافی، در نوجوانی قدم به وادی علم و معنویت ـ حوزه ـ نهاد و میهمان صفای حلقه‎های صمیمی درس و بحث و محرم شور وصف‎ناپذیر مناجات نیمه‌شب پاک‌باختگان حوزه شد. ابتدا در گلپایگان، کتب پایه ادبیات عرب را نزد عالم جلیل‌القدر، مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز کرد و ادامه مباحث ادبیات، کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول را تا پایان سطح در همان‎جا پی گرفت و در این مدّت حجم وسیع کتب مهم رشته‎های مذکور را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدجواد صافی آموخت. در سال ۱۳۶۰ هجری قمری، گلپایگان را با دنیایی از خاطره‎های شیرین دوران کودکی و نوجوانی و لذّت حضور در کنار پدر و مادری مهربان و دلسوز، که اکنون از حسرت فراق او پریشان بودند، ترک کرد و رنج مشکلات هجرت به قم را پذیرا شد، تا با حضور در مجلس درس و بحث اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود بپردازد.



ایشان چند سال بعد به نجف اشرف مشرّف شد و در آن‎جا نیز از محضر مراجع عالیقدر آن حوزه، برای یک سال بهره‎مند گشت.



هوش و استعداد فوق‎العادّه و تلاش و جدیّت در امر تحصیل او را مورد علاقه خاص اساتید بزرگ قم و نجف قرار داد. حضرت آیت‌الله العظمی صافی پس از آن مجدداً به قم بازگشتند و بیش از پانزده سال حلقه‎نشین مجلس درس و بحث و اخلاق و عرفان مرجع پرافتخار شیعه، حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی (قدس‌سره) و نیز یکی از مشاورین ویژه و برجسته و از اصحاب خاص استفتاء آن بزرگوار گشت و آن مرحوم، نظر به توانایی والای علمی آیت‌الله العظمی صافی، پاسخگویی به سؤالات مهم و حسّاسی از فقه و کلام شیعی و نیز نگارش کتاب ارزشمندی درباره مهدویّت را که «منتخب‎الاثر» نام گرفت، به ایشان واگذار کردند.



از اساتید مهم آن بزرگوار در قم، مراجع تقلید، آیات عظام: سید محمّدتقی خوانساری، حجّت، صدر، بروجردی و در نجف، آیات عظام: شیخ محمّدکاظم شیرازی، سید جمال‎الدین گلپایگانی و شیخ محمّدعلی کاظمی را می‎توان نام برد.