خاک این شهــر به چشمان تو عادت دارد           خوش به حال نفــس قـــم که لیاقت دارد



گنبدت پـــر شــده از کفتــر و تنها دل من           چـــون کلاغی‌سـت که رویای زیارت دارد



کوچک است آه ولی حوض تو با دریا و ...           گنبدت با خـــود خــــورشید رقابـــت دارد



حرمت مثل نگینی‌ست ولـی در دل خاک           زیر خاکی همــه جا این همه قیمت دارد



حرمت مثل نگینی‌ست در انگشتر شهر            که در اطـراف خودش فاضل و بهجت دارد



حرم حضـــرت معصومه و درهای بهشت            جمکران، این همه این شهر علامت دارد



و کجا بهتــــر از این شهــــر برایت دیگــر            مۆمــن آن اســـت که یک ذره لیاقت دارد



امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند: خداوند حرمی دارد که مکه است؛ و رسول خدا حرمی دارد که مدینه است؛ و برای امیرالمۆمنین حرمی دیگر است، که کوفه است؛ و برای ما اهل بیت حرمی دیگر است که آن شهر قم است و به زودی بانویی از اولاد من در آن دفن می‌شود که نامش «فاطمه» است. پس هر که او را زیارت کند بهشت بر وی واجب می‌شود». (مستدرک‌الوسائل، ج 10، ص 368)



بانو، سلام...



همسایه دیوار به دیوار شمایم در غربت و تنهایی...



همسایه دیوار به دیوار شمایم در آمد و شد این روزگار سخت...



همسایه دیوار به دیوار محبت شمایم در این دنیای بی اعتنا و بی خیال...



دیوارها در قاموس شما معنا ندارند، وقتی چشمان بصیرتتان، حرف‌های مرا از نگاهم می‌خوانند و قلب مهربانتان به رازهای درونم داناست.



دیوار یعنی نادانی من، که سد سر راه اجابت شماست؛ وگرنه بین ما و شما که فاصله معنا ندارد. شما لطف خداوندید که بر زمین نازل می‌شوید و زمان برای محدود کردنتان، خیلی کوچک و ناچیز است.



بانو، ای دست‌هایت بخشنده و رئوف، دردهای من، نیاز به گفتن ندارند و زخم‌های عمیقم بی‌درمان مهربانی شما، سر باز می‌کنند و تازه می‌شوند.



بانو، همسایه این کویر تشنه بودن و آتش تشنگی‌اش را فرونشاندن، سزاوار کسی چون شماست که چشمه جوشان کوثرید و خداوند به خیرتان مباهات می‌کند.