حضرت زینب (س)» از جمله زنان با فضیلتی بودند که خرد، استواری و بلاغت ایشان زبانزد همه بود، این مهم در خطبه‌ای که ایشان در کوفه و شام ایراد فرمودند به اثبات رسیده است.

 تاریخ زندگی حضرت زینب (س)  سرشار از درس‌های بزرگ است، دو نکته اساسی که می‌توان از آن درس گرفت ابتدا خدا محوری و سپس اندیشه ورزی این بانوی بزرگوار اسلام است.

ایشان خدا را بر همه اعمال خود ناظر می‌دیدند و به گونه‌ای عمل می‌کردند که مطابق رضای خدا باشد، این بانوی بزرگوار اسلام همه چیز را از نگاه خدا محوری مورد بررسی قرار می‌دادند. «حضرت زینب (س( از جمله زنان با فضیلتی بودند که خرد، استواری و بلاغت ایشان زبانزد همه بود، این مهم در خطبه‌ای که ایشان در کوفه و شام ایراد فرمودند به اثبات رسیده است.

 حضرت «علی (ع)» در توصیف کمالات «حضرت زینب (س)» فرموده‌اند: حضرت زینب (س)» از شاخه‌های درخت نبوت و از خاندان هاشمی است. جدش «رسول اکرم (ص)» و مادرش «صدیقه کبری (س)» و برادرانش «امام حسن (ع)» و «امام حسین (ع)» هستند.

پس از واقعه عاشورا نقش «حضرت زینب (س)» در شهر کوفه و در درون کاخ عبیدالله بسیار قابل توجه است، ایشان طی خطبه خود گوشه‌ای از قدرت الهی را به تصویر کشیدند، وقتی عبیدالله از «حضرت زینب (س)» پرسید رفتار خدا با برادرت را چگونه دیدی ایشان در پاسخ فرمودند: «ندیدم چیزی جز زیبایی»، ایشان هنگامی که سخن از خدا به میان می‌آمد با نگرشی الهی جواب می‌دادند لذا این بانوی بزرگوار نه تنها به عبیدالله بلکه به تاریخ بشر با نگاهی کاملا توحیدی جواب دادند.

 «حضرت زینب (س)» شهادت برادر و برادرزاد‌ه‌هایشان را زیبا دیدند و صف کشیدن حق و باطل در برابر هم را در خطبه‌های خود به روشنی نشان دادند، کلام ایشان در پاسخ به عبیدالله سراسر معنا و مفهوم بود، ایشان در ادامه خطبه خود به عبیدالله فرمودند: روزگار به این شکل نمی‌ماند و تو در مقابل پروردگار باید پاسخگو باشی، عبیدالله که از عملکرد خود راضی بود وقتی با خطبه «حضرت زینب (س)» روبرو شد بسیار برآشفت و فرمان داد تا ایشان را به شهادت برسانند.

حضرت زینب (س)» هنگامی که با دست‌های بسته به دربار یزید رفتند خطبه‌هایی تاثیرگذار و افشاگرانه را بیان کردند، کلماتی که این بانوی بزرگوار اعلام کردند بسیار شگفت انگیز بود، «حضرت زینب (س)» به یزید گوشزد کردند که تنها برای انجام ماموریت الهی در اینجا ظاهر شده و آمده‌اند تا شکوه و عظمت پوشالی او را درهم بشکنند.

«حضرت زینب (س)» در طول زندگی پر برکتشان علاوه بر حرکت بر محور پروردگار، ولایت مداری را نیز سرلوحه کار و فعالیت خود قرار داده بودند، بدین‌ترتیب در مسیر توحید قدم برداشتند. «حضرت زینب (س)» در سالی که واقعه عاشورا رخ داده بود حدود ۵۰ سال عمر داشتند، ولی با این حال همواره پیرو خط ولایت بودند و برای هر تصمیمی از «امام سجاد (ع)» کسب تکلیف می‌نمودند، بدین ترتیب بسیار مقتدرانه توانستند وظایف خود را به اجرا بگذارند.

پس از واقعه عاشورا حضرت زینب (س)هر کجا پا گذاشتند به روشنگری پرداختند، هنگامی که به کوفه وارد شدند فضای آشفته آنجا را با خطبه‌های کوبنده خود متحول کردند و همانجا بود که چهره یزید را برای شامیان آشکار کرده و لذا توانستند نظر مردم را به حق و حقیقت جلب کنند.

پس از واقعه عاشورا نقش «حضرت زینب (س)» به خوبی نمایان شد، ایشان پیام قیام برادر بزرگوارشان و یاران گرامی ایشان را به گونه‌ای تاثیرگذار در جامعه بیان کردند به عبارتی می‌توان گفت «حضرت زینب (س)» حقایق را به گوش همگان حتی آیندگان رساندند، این «حضرت زینب (س)» بودند که حماسه «سیدالشهدا (ع)» را زنده نگه داشته و برای ابلاغ آن به جامعه بشری مقتدرانه وارده عرصه شدند

 

چند حدیث از حضرت زینب (س)

 

• 
  الا من مات على حب آل محمد مات شهیدا

 آگاه باشید هر کسى که ‏بر دوستى آل محمد بمیرد، شهید است.

 

• 
  و نحن وسیلته فى‏ خلقه و نحن خاصته و محل‏ قدسه و نحن حجته فى غیبه و نحن ورثه انبیائه...
  
   

ما وسیله‏ ارتباط خدا با مخلوق‏هاى او هستیم. ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکیها، راهنماهاى روشن خدا و وارث پیامبران اوهستیم‏.

 

 

• 
  خیْرٌ للنّساء انْ لایریْن الرّجال ولایراهنّ الرّجال.

بهترین چیز برای حفظ شخصیت زن آن است که مردی را نبیند و نیز مورد مشاهده مردان قرار نگیرد.

 

• 
  أبوا هذه الاْمّه محمّدٌ و علی، یقْیمان أودّهمْ، و ینْقذان من الْعذاب الدّائم إنْ أطاعوهما، و یبیحانهم النّعیم الدّائم إنْ واقفوهما.

حضرت محمّد (ص) و علی (ع)، والدین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن‌ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می‌دهند؛ و از نعمت‌های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می‌سازند.

 

• 
  جعل اللّه الاْیمان تطْهیراً لکمْ من الشّـرْک، و الصّلاه تنْزیهاً لکمْ من الْکبْر، و الزّکاه تزْکیهً للنّفْس، و نماءً فی الرّزق، و الصّیام تثْبیتاً للاْخْلاص، و الْحّج تشْییداً للدّین

خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را برای طهارت از شرک و نجات از گمراهی‌ها و شقاوت‌ها قرار داد و نماز را برای خضوع و فروتنی و پاکی از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود و زکات (و خمس) را برای تزکیه نفس و توسعه روزی تعیین نمود و روزه را برای استقامت و اخلاص در اراده، لازم دانست و حجّ را برای استحکام اساس شریعت و بناء دین اسلام واجب نمود.

 

• 
   إنّ السّعید کلّ السّعید، حقّ السّعید منْ احبّ علیّاً فی حیاته و بعْد موْته.

همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگاری ها در دوستی علیّ (علیه السلام) در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.

 

• 
   شیعتنا منْ خیار اهْل الْجنّه وکلّ محبّینا و موالی اوْلیائنا و معادی اعْدائنا و الْمسْلم بقلْبه و لسانه لنا.

شیعیان و پیروان ما و همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان که دشمن دشمنان ما باشند و نیز آنهائی که با قلب و زبان تسلیم ما هستند بهترین افراد بهشتیان خواهند بود.